Pozostałości murów obronnych i baszt wybudowanych w okresie od XIV do XVI w. z kamienia polnego. W XVI w. całe miasto było otoczone pierścieniem murów obronnych, baszt strzegących miasta oraz bram wjazdowych. Już w XVIII w. następowało stopniowe rozbieranie murów, a uzyskany w ten sposób budulec wykorzystano do stawiania nowych budynków.
poniedziałek, 5 marca 2012
Mury miejskie
Mury miejskie
Pozostałości murów obronnych i baszt wybudowanych w okresie od XIV do XVI w. z kamienia polnego. W XVI w. całe miasto było otoczone pierścieniem murów obronnych, baszt strzegących miasta oraz bram wjazdowych. Już w XVIII w. następowało stopniowe rozbieranie murów, a uzyskany w ten sposób budulec wykorzystano do stawiania nowych budynków.
Pozostałości murów obronnych i baszt wybudowanych w okresie od XIV do XVI w. z kamienia polnego. W XVI w. całe miasto było otoczone pierścieniem murów obronnych, baszt strzegących miasta oraz bram wjazdowych. Już w XVIII w. następowało stopniowe rozbieranie murów, a uzyskany w ten sposób budulec wykorzystano do stawiania nowych budynków.
Zabytkowe kamienice
Zabytkowe kamienice
W Świebodzinie zachowały się zabytkowe kamienice pochodzące z XVIII, XIX i XX wieku. Większość z nich została zbudowana w stylu eklektycznym i secesyjnym. Najciekawsze z nich stoją m.in. przy ulicach Kościelnej, Piłsudskiego, Żymierskiego czy przy placu Obrońców Pokoju.
Zaproponował: marekpic
Świebodzin
W Świebodzinie zachowały się zabytkowe kamienice pochodzące z XVIII, XIX i XX wieku. Większość z nich została zbudowana w stylu eklektycznym i secesyjnym. Najciekawsze z nich stoją m.in. przy ulicach Kościelnej, Piłsudskiego, Żymierskiego czy przy placu Obrońców Pokoju.
Zaproponował: marekpic
Świebodzin
- Dawna szkoła parafialna (XVI w.)
- Dawna szkoła parafialna (XVI w., przebudowana XIX w.
Ratusz w Świebodzinie.
Ratusz w Świebodzinie to budowla o zagmatwanej historii. W ciągu wieków mieściło się tu wiele różnych instytucji, a i dziś budynek skrywa przed historykami pewnie niejedną tajemnicę.
Pierwsze wzmianki w dokumentach o radzie miejskiej, która działała w Świebodzinie, pochodzą z 1397 roku. Czyli pojawiają się dosyć późno. O burmistrzu napisano po raz pierwszy jeszcze później, bo dopiero w 1418 roku. Za to siedzibę władz miejskich na rynku wzniesiono około połowy XIV wieku. Był to dwukondygnacyjny, najprawdopodobniej drewniany budynek. Z tego najstarszego ratusza do dziś zachowało się sklepienie kolebkowe w piwnicach.
W 1541 roku w Świebodzinie wybuchł pożar, który strawił ogromną część miasta. Z tego czasu w ratuszu zachowały się jedynie metalowe drzwi z kutym zamkiem. Jednak budynek dość szybko odbudowano. A potem znów uległ zniszczeniu podczas wojny trzydziestoletniej i ponownie został odbudowany. Tym razem wokół budynku dodano 16 szachulcowych jatek, które urozmaiciły jego otoczenie.
Ratusz zupełnie zmienił wygląd w połowie XIX wieku. Rozebrano wtedy jatki i wieżę strażniczą, pozostawiono tylko wieżę zegarową. Na elewacji pojawiły boniowania. Obiekt nabrał wtedy cech neorenesansowych.
W ratuszu oczywiście miała swoją siedzibę rada miejska. Ale nie tylko. W średniowieczu w budynku tym spotykał się sąd ławniczy. Prawdopodobnie znajdowało się tu również więzienie. Później w piwnicach ulokowano winiarnię. A potem jej miejsce zajęła apteka, która działała aż do 1909 roku. Podczas drugiej wojny światowej gmach zamienił się w schron przeciwlotniczy. A dziś w piwnicach można wypić kawę w sympatycznych wnętrzach kawiarni „Gotyckiej”.
Obecnie na parterze gmachu działa Muzeum Regionalne. Warto do niego zajrzeć, by zobaczyć obraz przedstawiający panoramę Świebodzina z przełomu XVII i XVIII wieku. Łatwo na tym malowidle rozpoznać budynek ratusza, zamek i kościół.
Pierwsze wzmianki w dokumentach o radzie miejskiej, która działała w Świebodzinie, pochodzą z 1397 roku. Czyli pojawiają się dosyć późno. O burmistrzu napisano po raz pierwszy jeszcze później, bo dopiero w 1418 roku. Za to siedzibę władz miejskich na rynku wzniesiono około połowy XIV wieku. Był to dwukondygnacyjny, najprawdopodobniej drewniany budynek. Z tego najstarszego ratusza do dziś zachowało się sklepienie kolebkowe w piwnicach.
W 1541 roku w Świebodzinie wybuchł pożar, który strawił ogromną część miasta. Z tego czasu w ratuszu zachowały się jedynie metalowe drzwi z kutym zamkiem. Jednak budynek dość szybko odbudowano. A potem znów uległ zniszczeniu podczas wojny trzydziestoletniej i ponownie został odbudowany. Tym razem wokół budynku dodano 16 szachulcowych jatek, które urozmaiciły jego otoczenie.
Ratusz zupełnie zmienił wygląd w połowie XIX wieku. Rozebrano wtedy jatki i wieżę strażniczą, pozostawiono tylko wieżę zegarową. Na elewacji pojawiły boniowania. Obiekt nabrał wtedy cech neorenesansowych.
W ratuszu oczywiście miała swoją siedzibę rada miejska. Ale nie tylko. W średniowieczu w budynku tym spotykał się sąd ławniczy. Prawdopodobnie znajdowało się tu również więzienie. Później w piwnicach ulokowano winiarnię. A potem jej miejsce zajęła apteka, która działała aż do 1909 roku. Podczas drugiej wojny światowej gmach zamienił się w schron przeciwlotniczy. A dziś w piwnicach można wypić kawę w sympatycznych wnętrzach kawiarni „Gotyckiej”.
Obecnie na parterze gmachu działa Muzeum Regionalne. Warto do niego zajrzeć, by zobaczyć obraz przedstawiający panoramę Świebodzina z przełomu XVII i XVIII wieku. Łatwo na tym malowidle rozpoznać budynek ratusza, zamek i kościół.
Parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - Świebodzin
Parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - Świebodzin
Parafia powstała z podziału parafii św. Michała Arch. w Świebodzinie. Do roku 1945 r. pełnił rolę zboru ewangelickiego im. Fryderyka. W roku 1981 r. kościół poddano generalnemu remontowi wraz ze zmianą wystroju wnętrza. Uruchomiono też organy poch. z 1900 r.
Neogotycki kościół Matki Boskiej Królowej Polski został zbudowany na przełomie XIX i XX w. jako kościół ewangelicki w miejscu wcześniejszego zboru. Po II wojnie światowej kościół został przejęty przez katolików. Wyposażenie kościoła jest utrzymane w stylu neogotyckim.
Jedna z trzech rzymskokatolickich parafii w mieście Świebodzin, należąca do dekanatu Świebodzin diecezjizielogogórsko-gorzowskiej,metropilii szczecińsko-kamieńskiej w Polsce, erygowana 29 czerwca 1981. Obsługiwana przez księży diecezjalnych. Mieści się w Parku Chopina.
Parafia powstała z podziału parafii św. Michała Arch. w Świebodzinie. Do roku 1945 r. pełnił rolę zboru ewangelickiego im. Fryderyka. W roku 1981 r. kościół poddano generalnemu remontowi wraz ze zmianą wystroju wnętrza. Uruchomiono też organy poch. z 1900 r.
Neogotycki kościół Matki Boskiej Królowej Polski został zbudowany na przełomie XIX i XX w. jako kościół ewangelicki w miejscu wcześniejszego zboru. Po II wojnie światowej kościół został przejęty przez katolików. Wyposażenie kościoła jest utrzymane w stylu neogotyckim.
Jedna z trzech rzymskokatolickich parafii w mieście Świebodzin, należąca do dekanatu Świebodzin diecezjizielogogórsko-gorzowskiej,metropilii szczecińsko-kamieńskiej w Polsce, erygowana 29 czerwca 1981. Obsługiwana przez księży diecezjalnych. Mieści się w Parku Chopina.
- Proboszcz
- ks. Zbigniew Matwiejów
- Wikariusze
- ks. Artur Nebelski
- ks. Krzysztof Szkwarek
- Rezydenci
- ks. Dariusz Śmierzchalski-Wachocz
- Kościoły filialne
- Jeziory - kościół pw. Królowej Polski
- Lubinicko - kościół pw. Chrystusa Króla
Parafia św. Michała Archanioła w Świebodzinie
Parafia św. Michała Archanioła w Świebodzinie
Najważniejszy zabytek architektoniczny ziemi świebodzińskiej, kościół farny, zlokalizowany jest poza rynkiem, w pobliżu murów miejskich, w północnym sektorze lokacyjnego założenia miasta Świebodzina. Pierwsza wzmianka o świebodzińskim kościele p.w. św. Piotra i Pawła, pochodzi z 1311 roku. Pierwotnie był to najprawdopodobniej niewielki obiekt drewniany. W poł. lub u schyłku XV wieku został zastąpiony murowaną, 3-nawową budowlą halową o pięciobocznie zamkniętym, prezbiterium z obejściem i wnętrzem nakrytym pięknym, sieciowym sklepieniem symbolizującym sieć św. Piotra. Od zachodu zlokalizowana była masywna wieża, zastąpiona w czasie XIX-wiecznej przebudowy części zachodniej rozbudowanym, neogotyckim szczytem.
Fara w formie wczesnogotyckiej, trójnawowej hali, która obecnie stanowi główny korpus rozbudowanego w późniejszym czasie kościoła, przetrwała do wielkiego pożaru, który nawiedził miasto w 1541 roku.. Podczas odbudowy, którą w roku 1546 mieszczanie przydzielili panom Georgowi Jakubowi Curtio i Tomaszowi Heintzio i która była gotowa 1555 roku, powiększono kościół o czwartą nawę od północy i rząd kaplic z emporą od południa. XIX wiek zastał świątynie w stanie katastrofalnym. Ówczesny proboszcz Künzer przeprowadził w latach 1850-58, zakrojone na wielką skalę prace remontowo - renowacyjne.. Dostawiono wówczas arkadową kruchtę i przekształcono szczyt korpusu, umieszczając na jego osi wielki maswerk flankowany dwiema strzelistymi wieżyczkami. Bryła świątyni jest imponująca, ze wszystkich stron wzmocniona przyporami. Jej korpus nawowy założony jest na planie prostokąta o wym. 31 x 27 m i nakryty wspólnym dachem siodłowym. Ściany przeprute są szerokimi, rozglifionymi, ostrołukowymi oknami o charakterystycznych dla gotyku maswerkowych podziałach.
- Proboszcz
- ks. Zbigniew Nosal
- Wikariusze
- ks. Jan Szymańczuk
- ks. Mieczysław Łęcki
- Kościoły filialne
- Grodziszcze - kościół pw. Św. Jadwigi
- Kaplice
- Świebodzin - p.w. MB Nieustającej Pomocy
- Świebodzin - p.w.św. Józefa w Lub. Ośrodku Rehab.-Ortoped.
- Świebodzin - zakonna ss.Pasterek
- Terytorium parafii
- Świebodzin, Grodziszcze , Ługów , Rozłogi
Subskrybuj:
Posty (Atom)